بی تفاوتی بانک مرکزی، بازار ارز را دچار هیجان میکند

مسلما بخش خصوصی به دنبال آن نیست که از نوسانات نرخ ارز سود ببرد، بلکه در پی آن است که از انجام فعالیتهای اقتصادی خود کسب سود کند. بنابراین بخش خصوصی به ثبات نیاز دارد و ثبات را درخواست میکند. به همین دلیل نرخ ارز 2هزار تومان یا 5هزار تومان باشد، اهمیتی ندارد. بخش خصوصی ارزیابی اقتصادی از پروژه خود انجام میدهد و برآورد میکند که آیا اجرای آن صرفه اقتصادی به همراه دارد یا خیر و چون این ارزیابی را بر مبنای طول زمان انجام پروژه انجام میدهد، پس اطلاع داشتن از نرخ ارز فرضا در دو سال آینده برای او مهم است؛ یا اینکه حداقل بتواند نوسان نرخ ارز و درصد رشد نرخ آن را در طول مدت اجرای پروژه پیش بینی کند.

همچنین افزایش نرخ ارز در بخشهای صادرات و واردات و به خصوص ورود تکنولوژی هم اثرات منفی به همراه دارد، چون در این حالت واردات تکنولوژی گرانتر تمام میشود. مخصوصا وقتی پای یک شریک خارجی در میان باشد که حاضر شده است از طریق شراکت، تکنولوژی را در اختیار ما قرار دهد که البته شراکت او هم نیاز به توجیه اقتصادی و فضای کسب وکار باثبات دارد، بنابراین در چنین شرایطی سرمایه گذار خارجی هم وارد عرصه نمیشود.

اگرچه میتوان گفت افزایش نرخ ارز برای صادرکنندگان محصولات پتروشیمی که مواد اولیه مورد نیاز آنها در داخل کشور موجود است، ایجاد انگیزه میکند که بتوانند با نرخ بالاتری تولیدات خود را در خارج از کشور بفروشند اما در مقابل باقی صادرکنندگان که جزو واردکنندگان هم هستند، از این بابت نگرانند. 

اما این در حالی است که دولت هم میتواند با دخالت به موقع خود، هم ارز مسافری را تامین کند و هم آن را با نرخ ارزانتر در اختیار صنایع قرار دهد. متاسفانه بانک مرکزی هم در جلوگیری از این بازارسازی ها دخالت نمیکند. البته امیدواریم خود بانک مرکزی هم در این جریان دستی نداشته باشد، چرا که به هر حال بانک مرکزی است که ارز در اختیار صرافیها میگذارد و اینکه با چه نرخی ارز را به صرافیها میفروشد، مسئله مهمی است که باید مشخص شود آیا بانک مرکزی در این بخش از نرخ بازار تبعیت میکند یا خود نرخی را اعلام میکند. اما به طور کلی بی تفاوتی بانک مرکزی بازار ارز را بیشتر دچار هیجان میکند و این اثر روانی را بر جای میگذارد که در بخش ارز باید قیمت جدیدی برقرار شود.